De geslaagden zijn Rick Metz, Theo de Haan, Youri Kiewied, Bernard Teuben, Douwe van der Meij, Jan Kock, Niels de Vries, André de Jong, Niels van der Geest en Leo Spoelstra.
Normaal komen de cursisten vier keer bijeen, eens in de vier weken. Tussendoor leiden ze wedstrijden. Vanwege de eilander situatie waren er slechts twee, lange, cursusdagen in januari. In de tussentijd waren er nauwelijks wedstrijden, zodat de deelnemers het geleerde nauwelijks in praktijk hebben kunnen brengen. Dat gaat de komende tijd gebeuren. Daarbij worden ze nauwlettend in de gaten gehouden door Jan van Os, Gribbert Bakker en Hessel Kienstra, mannen die hun sporen in de scheidsrechterswereld wel hebben verdiend. De cursisten en hun begeleiders zetten hun bevindingen op papier en nemen die met de docent door.
De eerste bijeenkomst werd volledig gevuld met theorie. Ook de ochtend van de 28-ste januari moesten de cursisten spelsituaties beoordelen. Op een scherm werden beelden getoond van recente wedstrijden. Het beeld werd stopgezet en aan de toekomstige scheidsrechters de vraag hoe zij zouden handelen. Overtreding of niet, geel of rood. Daarbij viel het op dat de meningen nogal verdeeld waren. Diverse malen moest de situatie worden teruggedraaid omdat niet meteen viel waar te nemen wat er precies gebeurde. Om maar aan te geven hoe moeilijk het is om in een fractie van een seconde een beslissing te nemen.
Elke beslissing is arbitrair. Toch is het ene antwoord meer voor de hand liggend dan het andere. De cursusleider bewaart zijn antwoord totdat iedereen zijn zegje heeft gedaan en daarbij een motivatie heeft gegeven. Stond Luuk de Jong hinderlijk buitenspel, kreeg PSV terecht een penalty toen Xavi Simons onderuit werd getikt nadat hij de bal al had gespeeld en kreeg Oussama Tannane terecht rood toen hij zijn tegenstander een tikje in het gezicht uitdeelde? Die speler van Vitesse moest zich niet zo aanstellen, geel had volstaan, vonden de meesten. Bij betere bestudering van de beelden bleek dat hij hem ook bij de keel had gegrepen en kon iedereen de rode prent billijken.
Serieuze kost allemaal, maar er was ook ruimte voor een lolletje. Want had die scheidsrechter met een Feyenoord-hart Simons een penalty gegund als die bij zijn club had gespeeld? “Ja, dan gaat ‘ie op de stip.”
’s Middags werden op het veld spelsituaties uitgebeeld. De vraag daarbij was telkens: waar sta jij als scheidsrechter? Daarbij werden opvallend veel verschillende posities ingenomen. Waarom sta jij dáár, wilde Suurd van de aspirant-arbiters weten. Foute antwoorden waren er niet, want zo zei hij, “je staat nooit verkeerd, maar je moet wel zorgen dat je op de plek bent waar je moet zijn.” Bij een corner kun je voor de achterlijn kiezen, maar ook voor de rand strafschopgebied. In het laatste geval hoef je bij een afgeslagen aanval minder ver te lopen.
De scheidsrechter hoeft tegenwoordig niet meer de diagonaal te houden. Maar hoe loop je het meest effectief, ben je het dichtst bij het spel en houd je zicht op wat de spelers doen? Hoe zorg je er als scheidsrechter voor dat bij een vrije schop voldoende afstand wordt genomen? Wat doe je als het muurtje een meter smokkelt?
Nadat Johan Suurd de cursisten hun certificaat had overhandigd kreeg hij uit handen van voorzitter André de Jong enkele clubattenties.
De cursus is gefinancierd door de gemeente Ameland uit het sportakkoord.
