Op de Friese voetbalvelden lopen vele trouwe clubverslaggevers rond, toch zijn er maar weinig die op de staat-van-dienst van Koos Molenaar (1958) van het Amelander Geel Wit kunnen bogen. Al bijna 40 jaar lang hanteert Molenaar de pen, naar schatting schreef hij minstens duizend wedstrijdverslagen van Geel Wit 1. Tel daarbij op een periode van 19 jaar in het hoofdbestuur en daarnaast nog een karrenvracht aan andere werkzaamheden op PR-gebied en het zal niemand verbazen dat Koos Molenaar (op de foto rechts) op 25 augustus 2023 werd benoemd tot erelid van zijn club, 29 jaar nadat vader Willy die eer ten deel viel.

Koos Molenaar moet meteen iets bekennen: ,,Hoewel ik ook voor alle uitwedstrijden van het eerste elftal een verslag schrijf, reis ik niet altijd mee naar vaste wal. Als er een lager seniorenteam op zondag thuis speelt, blijf ik op het eiland. Dat gereis heb ik niet altijd meer zin in. Je bent de hele dag op pad. Meestal bel ik met de trainer hoe de wedstrijd is verlopen. Zijn verhaaltje combineer ik met de karakteristieken en daar maak ik een verslag van. Overigens schrijf ik niet alleen stukjes voor ons vlaggenschip. Ik besteed aandacht aan de hele club. Sinds een jaar of 15 maak ik ook foto’s van de wedstrijden die ik zie.”

Het is slechts een fractie van de werkzaamheden die Koos Molenaar voor Geel Wit verricht en heeft verricht. Zo schrijft hij in 1994 en 2009 onder meer twee jubileumboeken vol over de historie van zijn vereniging. Die historie is best een interessante. Ameland telt twee voetbalclubs. Naast Geel Wit, dat haar achterban in de dorpen Buren en Nes heeft, is er ook sc Amelandia, de club van het dorp Hollum. Jarenlang vechten de beide verenigingen vooral onderling hun wedstrijdjes uit in de eilandercompetitie. Als dat na verloop van tijd gaat vervelen, wordt de roep om competitievoetbal steeds sterker. Er is alleen één probleem: de Friesche Voetbalbond (FVB) wil het de clubs van vaste wal niet aandoen om ze eenmaal per seizoen naar de eilanden te laten reizen en sluit de verenigingen van de Waddeneilanden jarenlang uit. Tot 1970, dan mogen de Geel Wit en Amelandia de krachten eindelijk meten met de rest van de provincie en met succes. Twee jaar na de toetreding tot de FVB harkt Geel Wit 1 direct de eerste titel binnen. Koos Molenaar weet het nog goed. ,,Het eerste elftal werd kampioen in Deinum bij Sparta’59. Er waren die dag meer elftallen van Geel Wit die aan vaste wal speelden. Al die teams zijn samen op een beurtschip teruggereisd naar het eiland. Dat was natuurlijk één groot feest. Vanaf de veerboot is er nog een prachtige foto van gemaakt. Ik sta er ook nog op als 12-jarig jochie, ik voetbalde toen net twee jaar.”

Over zijn eigen voetbalcarrière hoeft geen boek geschreven te worden, vertelt Koos Molenaar lachend. ,,Ik was niet begiftigd met veel voetbaltalent. Vanaf mijn tiende heb ik alle jeugdteams doorlopen. Later, in de senioren, speelde ik steevast in de recreatieteams.” Met veel plezier, maar minstens zoveel plezier beleeft Koos Molenaar al vanaf jonge leeftijd aan het bijhouden van alles wat maar enigszins met zijn vereniging te maken heeft. Elk Geel Wit-gerelateerd krantenbericht wordt vakkundig uitgeknipt en ingeplakt in plakboeken. Inmiddels staan er al zeker 25 verzamelwerken in de kast. Daarnaast houdt Molenaar alle uitslagen en standen van alle Geel Wit-teams bij en ontwikkelt zo langzamerhand een steeds groter wordend archief. Dat archief is meer dan een halve eeuw later uitgegroeid tot een enorme database. Wie wat wil weten over Geel Wit is bij Koos Molenaar op de goede plek.

Hoewel Koos Molenaar verknocht is aan Ameland, verlaat hij het eiland als hij 18 jaar oud is. Het werk brengt hem naar Enschede, waar hij als journalist voor dagblad Tubantia gaat werken. Molenaar komt te wonen op enkele honderden meters van het Diekman-stadion, de thuisbasis van FC Twente, wat toevallig al voor de verhuizing naar Enschede zijn favoriete profclub is. ,,Uiteraard ben ik regelmatig naar thuiswedstrijden van Twente geweest. In het begin kwam ik ook nog veel bij Geel Wit, maar vanwege de afstand was dat eigenlijk niet te doen. Mijn bezoekjes werden steeds spaarzamer, helemaal toen ik bij Prinses Wilhelmina in Enschede ging voetballen. Rond mijn dertigste ben ik teruggekeerd naar Ameland. Ik kreeg een baan bij de Nieuwe Dockumer Courant. Op dat moment had ik al een relatie met Catrien, zij komt ook van het eiland. Een extra reden om terug te keren. In 1990 zijn we getrouwd en dat zijn we nog steeds.”

Direct na zijn terugkeer op het eiland maakt Koos Molenaar zich weer verdienstelijk voor Geel Wit. In 1990 begint hij aan zijn eerste periode als bestuurslid, die zal duren tot 1995. Vijf jaar later volgt een tweede periode, welke ten einde komt in 2012. Het zijn mooie jaren voor Geel Wit. In 2004 promoveert het eerste elftal als eerste en tevens laatste club van de Waddeneilanden naar de tweede klasse, een ongekend hoogtepunt uit de clubhistorie. Tegelijkertijd zijn er ook minder leuke ervaringen, memoreert Molenaar zich: ,,We hadden ooit eens een situatie waarbij we min of meer gedwongen door de KNVB onze hoofdtrainer geen contractverlenging konden geven. Hij had niet de vereiste papieren. Ondanks dat het een bestuursbesluit was en we met de rug tegen de muur stonden, werd ik er persoonlijk op aangekeken. Dat was destijds erg jammer. Gelukkig is het later weer helemaal goed gekomen.”

Goed gekomen is het ook met Geel Wit. Met 13 jeugdteams gaat het de club voor de wind. Wel heeft de accommodatie aandacht nodig, stelt Koos Molenaar: ,,Eigenlijk tegen de verdrukking in zijn we groeiende. Omdat er steeds meer meisjesteams bij komen en we een dameselftal delen met Amelandia, groeit ook de behoefte aan kleedkamers. We hebben nu 6 kleedkamers. Een paar extra is geen overbodige luxe. Verder is ons sportpark prima. Dat op het derde veld kunstgras ligt is een zegen. Dit veld ligt lager en was voorheen vaak een grote drekbende. Een ander punt van zorg is ons eerste elftal. De degradatie van vorig jaar was nogal een stap terug. De vierde klasse van nu is vergelijkbaar met wat de FVB vroeger was. Wat niveau betreft zijn we haast terug bij af. De teloorgang van het zondagvoetbal zorgt er ook voor dat onze teams steeds verder weg moeten. Geel Wit 1 zit in een competitie met clubs als Zevenhuizen en Nieuw Roden. Vanaf Holwerd duurt het dan nóg een uur voordat je op de plaats van bestemming bent. Er stopt binnenkort weer een lading zondagclubs. De reizen worden alleen maar verder, vrees ik.”

Zou met tegenstanders als Anjum, Dokkum en Ropta Boys een overstap naar het zaterdagvoetbal niet veel aantrekkelijker zijn voor Geel Wit? ,,Wat afstand betreft zeker”, zegt Koos Molenaar. ,,Maar je zit dan wel met praktische bezwaren. Een deel van onze selectie is doordeweeks niet op het eiland en traint alleen vrijdag met de groep mee. Als je op zaterdag gaat voetballen zul je de vrijdagavondtraining moeten verplaatsen, wat tot gevolg heeft dat de jongens die op vaste wal verblijven niet meer meetrainen. Weekendvoetbal is volgens velen de uitkomst. Dat zal er ook wel komen over een paar jaar. Al met al denk ik dat het voetballen op zondag binnenkort grotendeels tot het verleden behoort.”

Terwijl het na zijn decennialange tocht over de noordelijke voetbalvelden overal bekend is dat Koos Molenaar onlosmakelijk verbonden is met Geel Wit, zal het voor velen een verrassing zijn dat de Amelander ook nauw betrokken was bij het opzetten van de welbekende website voetbalnederland.nl, ooit begonnen als voetbalnoord.nl en tegenwoordig enorm populair vanwege de live-uitslagen app. Koos Molenaar leverde oprichter Jan Dijkstra alleen al ontelbare eindstanden, het fundament waar het archief van de site op leunt. ,,Dat is ook een hobby van mij. Ik verzamel alles van Nederlandse clubs. Oprichtingsdatum, afkortingen, tenue en ga zo maar door. Momenteel ben ik van alle districten de eindstanden uit de afdelingstijd aan het verzamelen. Een hels karwei dat veel tijd kost.”

Gelukkig is die tijd er voldoende. In 2021 is Koos Molenaar met een regeling vervroegd uitgetreden. ,,Ik heb nu eindelijk tijd om al het achterstallige werk weg te werken”, zegt Molenaar met een knipoog. ,,Ik verveel me geen tel. Buiten het voetbal om zit ik in het bestuur van ‘De Ouwe Pôlle’, een stichting die de cultuurhistorie van Ameland behartigt. Ook schrijf ik voor De Amelander, een maandblad hier op het eiland. Verder steek ik elke dag gauw een paar uurtjes in Geel Wit. Sinds kort zit ik in het bestuur van ‘De Vrienden van Geel Wit’, min of meer de supportersvereniging van de club. De website en social mediakanalen beheer ik en we hebben ook nog altijd een clubblad. En uiteraard ben ik het hele weekend op de velden. Jeugd of senioren, elk team op de club is voor mij even belangrijk. Kortgeleden nog kwamen twee jonge voetballertjes bij me met de vraag of ik die man was van al die voetbalfoto’s. Ik word dus herkend. Leuk, al blijf ik liever op de achtergrond”, sluit het altijd bescheiden Amelander erelid af.